Verandering van waarde...

Het is nu bijna anderhalf jaar geleden dat Het is de Liefde voor het eerst in een boekwinkel lag. De mensen bij Van Piere in Eindhoven hebben mij met hun enthousiasme en vertrouwen zo veel gebracht. Maar ook alle lezers die de moeite namen te reageren op het verhaal, mij te vertellen over hun gevoelens en gedachten, hebben het vertrouwen in mijzelf en wat ik doe laten groeien.

Want dat vertrouwen was destijds nog maar een heel klein zaadje. Ik vond het zo bijzonder als iemand het verhaal überhaupt wilde lezen, laat staan er iets voor terug wilde geven. De mensen die het eerste boek van mij kochten hebben mij een week lang een rood hoofd bezorgd, omdat ik er zo van onder de indruk was.

Inmiddels ben ik dus heel wat maanden verder en hebben alle reacties het zaadje laten ontkiemen en doen groeien tot een lief klein bloempje. Zoals deze reactie op Het is de Liefde van een Engelse mevrouw die ik afgelopen zomer ontmoette op een camping:

 "What an enchanting story. Poetic and full of thought provoking sentiment. Such a delicate, beautiful bound book. I have never handled a book with such care as I did with yours. It is a "work of art" inside and out and so fragile. Thank you for this little book of delight." Jane Gunning  

Het doet me realiseren dat er iets verandert bij mij. In hoe ik naar mezelf kijk en hoe ik mezelf ervaar. Mijn boeken zijn een uitdrukking van wie ik ben en via de woorden, de illustraties en de ontwerpen breng ik mijn boodschap over. Maar ik realiseer me dat ook de waarde die ik de boeken geef iets communiceert. Het is een totaal plaatje.

Toen ik jaren geleden voor mezelf begon als zelfstandig coach vroeg ik een uurtarief dat niet paste bij mijn innerlijke beleving. Ik overschreeuwde mezelf. Maar mijn vorige werkgever vroeg voor mij in loondienst nog veel meer, dus ik vond dat ik het hoge uurloon wel kon vragen. Toch voelde het niet fijn. Ik ging op mijn tenen lopen om mijn tarief waar te kunnen maken. Wat ik communiceerde kwam niet overeen met hoe ik me van binnen voelde, er zat een kloof tussen.

Sinds ik schrijf en dat naar buiten breng is er veel in mij veranderd. Ik heb mijn eigen kwetsbaarheid ontdekt en van daaruit ben ik die langzaam gaan delen met anderen. Elke keer een klein stapje, me niet overschreeuwen, maar steeds mijn eigen onzekerheid voelen en niet negeren, mezelf de tijd geven te groeien in plaats van te vinden dat ik al groot en sterk moest zijn, terwijl ik me niet zo voelde.

Nu ben ik een beetje gegroeid en dat voelt fijn. Ik schat mezelf wat meer op waarde, ik voel meer zelfvertrouwen. En daar hoort voor mij ook een nieuwe waarde van mijn boeken bij.

Er komen nog stemmen voorbij: ‘je bent een egoïst’, ‘je bent een graaier’ (ja, echt terwijl ik eigenlijk niet eens echt uit mijn kosten kom), ‘nu gaat niemand nog een boek kopen’ (ja, dat is dan maar zo). Maar die stemmen horen erbij en dat is prima. Ik probeer ze alleen niet zo serieus te nemen, haha.

De boeken die nu nog in Eindhoven en Tilburg in de winkels liggen hebben nog de oude prijzen. Als  die verkocht zijn komen er nieuwe. En ook online komen de nieuwe. 

De laatste weken ben ik bezig geweest met een onlineshop. Zo hoeven mensen geen mailtjes meer te formuleren als ze een boek bij me bestellen en kunnen ze online invullen wat ze graag willen. Tevens kan ik gemakkelijker de Engelse versie van Het is de Liefde: Love is the way aanbieden aan Engelstaligen in het buitenland.

Mocht je de shop willen zien of een willen boek bestellen, kijk maar eens op: www.etsy.com/nl/shop/sofieheleenvanhapert

Ik vind dit toch weer spannend. Maar weet je, eigenlijk wens ik iedereen een verandering van waarde toe. Dat je jezelf op waarde mag schatten, vanbinnen ontspannen, warm en rijk mag voelen en dat mag delen met de wereld.

Lieve groetjes!

Sofie
ps: berichtgeving zal vanaf nu ook via mijn website gaan. Daar kun je e-mailadres achterlaten als je op de hoogte gehouden wilt worden over mijn werk: www.sofieheleenvanhapert.wordpress.com

Het verhaal achter de Liefde...

Een jaar geleden, in januari 2016, maakte ik schetsen voor het omslag van 'Het is de Liefde'. De tekst was bijna klaar en ik ging aan de slag met het ontwerpen van een boekvorm en het maken van de illustraties. Op dat moment had ik echt nooit kunnen bedenken dat het me daadwerkelijk zou lukken om een boekje te maken, laat staan dat mensen het zouden gaan lezen of dat het in een winkel zou komen te liggen. 

Vanochtend printte ik de pagina's voor exemplaar nummer 200 al weer uit. Mijn oude kleine printertje doet het zo goed. Dertien jaar is ze al. Ik vind het zo wonderlijk wat er allemaal gebeurt, ik geniet er echt van :) 

In januari 2016 had ik nog het idee om bij elk hoofdstuk een tekening te maken, maar ik ben niet verder gekomen dan drie tekeningen. Ik zal ze hier laten zien.

 

De uiteindelijke cover werd deze:

Voor de sfeer heb ik me laten inspireren door een afbeelding van een scheurkalender die bij ons in de keuken hing. En voor het ovale randje eromheen ook.

 

Ik wilde graag dat de tekening voor de cover de dromerigheid en sfeer van het verhaal zou weerspiegelen. Een gevoel dat ik zo sterk in mezelf herken.

Het verhaal

Het verhaal zijn eigenlijk herinneringen van mij over een ander leven van mij. Het is eigenlijk een mengeling van die herinneringen, mijn leven nu en fantasie. De fantasie zit hem in de details die ik niet meer weet en om het verhaal, in de korte omvang die het heeft, leesbaar en eenvoudig te houden. De mengeling van nu en toen maken het tot een geheel, want nu en toen lopen in het echt soms ook wel een beetje door elkaar en het meisje ben ik nu en toen ook natuurlijk.

In de zomer van 2014 ontmoette ik een Engelsman die heel veel in mij raakte. Door die ontmoeting herinnerde ik me ineens het einde van het verhaal, van het leven. Ik kon vele nachten niet slapen, ik trilde, zweette en zag steeds beelden. Aan het hoofdstuk over het oppakken van het meisje is bijna niets verzonnen. Ik ben toen gaan schrijven om het voor mezelf helder te krijgen. En omdat ik wist dat dit een heel belangrijk leven voor mij was, wilde ik het op papier zetten. Vele jaren lang heb ik mijn lichaam niet goed gevoeld en was ik niet helemaal aanwezig. Ik was vaak bang. Ik was eigenlijk bang om hier te zijn. 

Maar misschien schreef ik eigenlijk vooral omdat ik mezelf schaamde. Ik schaamde me voor hoe ik het leven ervaar, voor wat ik waarneem, voor wat ik voel. Omdat het soms zo anders lijkt te zijn dan bij andere mensen en ik mezelf zo vaak onbegrepen heb gevoeld. Of erger nog: afgewezen en veroordeeld. Of zelfs gehaat. 

Het opschrijven en het langzaam steeds meer laten lezen aan mensen werkt genezend voor mij. Dat ik niet meer bang hoef te zijn als ik mezelf ben, en ik steeds onbevreesder mezelf ook mag laten zien. 

Ik krijg nu met enige regelmaat reacties van lezers en ze vertellen me dat ze zich zo in het verhaal herkennen! Ik ben dus niet alleen! Langzaam, langzaam kruip ik een beetje uit mijn schulp en ben ik steeds blijer dat ik het heb durven opschrijven en heb durven laten lezen.

Engeland

Binnenkort ga ik een paar dagen naar Engeland. Het land waar het verhaal zich afspeelt. Ik ben er al een aantal jaren niet geweest. Ik heb er heel veel zin in, het voelt zo fijn! Maar ik vind het ook spannend, want het gaat me vast weer raken. Het voelt zo licht en thuis voor mij daar, en dan voel ik me altijd erg geraakt. Gek eigenlijk hoe ik heel fijne dingen vaak ook spannend vind. 

De Engelsman weet overigens niets van het verhaal. Hij weet alleen dat ik liefde bij hem voelde, dat heb ik hem verteld, verder weet hij niets. Hij heeft geen idee dat ik dit opgeschreven heb en dat andere mensen het nu lezen. Het leek hem beter om geen contact meer met elkaar te hebben, dus ik heb het hem niet kunnen vertellen. Misschien ga ik dat toch ooit eens doen, misschien ook niet. 

Wellicht doet de tijd wonderen? Eigenlijk heeft het dat al gedaan. Want door die ontmoeting ben ik in staat geweest een nieuw einde te schrijven en ik ben zo veranderd sinds ik zo'n enorme onvoorwaardelijke liefde heb kunnen voelen. Ik hoop dat jij als lezer dat ook kan voelen, dat je er mag zijn en dat het er allemaal voor je is!

Liefs! Xxx

Daar is ie dan!! De teaser voor Het is de Liefde!

Ik vind dit zo spannend! Maar zo leuk! Ik ben er best lang mee bezig geweest, heb nog nooit eerder een filmpje gemaakt. Dit is dan een korte film, maar wie weet komt er ooit nog eens een echte lange film van het verhaal. Dat zou wel heel gaaf zijn. Zeg nooit nooit, denk ik dan maar :-)

Met veel dank aan de prachtige Marij Bernart.

2:26

Teaser Het is de Liefde

Sofie van Hapert

• 10 minuten geleden
• 1 weergave

Het is de Liefde, een legende danst hier met River Flows in You van Yiruma. Om te delen, ter inspiratie en om een beetje liefde te ...

• NIEUW

Hieronder vind je de link. Veel kijkplezier!

https://youtu.be/PSBL2rXkV7k

Teaser voor Het is de Liefde!

Onlangs zag ik een teaser van een jeugdboek en kreeg ik kippenvel. Dat wilde ik ook voor mijn verhaal! 

Ik liep al langer rond met het idee dat ik ooit een film wilde maken, maar ik dacht altijd aan een ‘grote’ film. Het is echter veel fijner om een klein project te doen, zodat het leuk en overzichtelijk blijft. Dus ik ben een script gaan schrijven en de actrice die ik graag wilde hebben voor de rol van het meisje wilde het meteen doen. Marij Bernart is een fan en stimulans voor mij van het eerst uur, dus mooier kan het niet. Voor mijn gevoel begrijpt zij echt wat ik over wil brengen en kan ze zich heel goed in het meisje inleven.

Op een middag zijn we bij haar in de buurt gaan filmen. Eigenlijk een beetje snel tussen van alles door: school, hockeytraining en inpakken voor een vakantie. Maar we hadden de opnames veel sneller klaar dan ik had verwacht. Ze heeft het echt zo knap gedaan!

Monteren is een andere zaak, vooral omdat ik het nog niet eerder op een computer heb gedaan. Ooit wel analoog, maar dat is heel lang geleden. Zo gaaf hoe ik beeld, geluid en muziek samen kan brengen en daarmee een nieuw verhaal kan vertellen.

De muziek is van een Koreaanse musicus genaamd Yiruma. Muziek is zo bepalend voor de sfeer. Het team achter Yiruma wil het filmpje graag eerst zien voordat ik het online ga delen. Ik heb het ze net toegestuurd en ben erg nieuwsgierig naar hun reactie. Ik hoop dat ik het volgende week kan uploaden en met jullie kan delen.

Wordt vervolgd... :)

Een eigen facebookpagina voor de Liefde!

Sinds eind mei verspreidt het verhaal 'Het is de Liefde' zich langzaam. Via boekhandel Van Piere in Eindhoven, via mij en via twee markten waar ik met mijn boek een kraam had.

Ik krijg zo'n leuke en bijzondere reacties dat het me leuk leek om het verhaal een eigen facebook pagina te geven. Dan kun je makkelijker reageren, activiteiten volgen en meekijken hoe het met de Liefde gaat.

Om een korte update te geven: ik ga beginnen aan boek exemplaarnummer 115 alweer. Alle andere boeken zijn verkocht of heb ik weggegeven. Ik heb dus geen voorraad meer!

Via boekhandel Van Piere zijn sinds eind mei al 45 boeken verkocht. Zo ongelooflijk. Dit had ik echt nooit kunnen bedenken toen Katinka mij begin mei na het lezen van het verhaal vroeg of ze het van me mocht kopen. Ik was daar nogal van onder de indruk. Toen ben ik langzaam gaan realiseren dat misschien meer mensen het zouden willen lezen en ik het verder kon gaan delen. En ja, zo ben ik ineens 114 boeken verder...

Dank jullie wel allemaal voor de mooie reacties! En hopelijk tot ziens op www.facebook.com/hetisdeliefde

liefs,
Sofie

Eerste recensies...

Zo leuk om te horen wat mensen vinden van iets wat je zelf gemaakt hebt. En nog leuker om te merken dat iedereen er iets anders uithaalt, het anders leest. Hieronder kun je een aantal reacties lezen. Ik werd er heel blij van!
                                                  

Recensies

Het is de Liefde

Een prachtig verhaal. Ik moest soms wennen aan de heldervoelende beschrijvingen, maar naarmate ik verder in het verhaal zat, merkte ik dat ik het echt mee ging voelen en dat dat heel fijn was.

Ik heb niet eerder zo’n verhaal gelezen. Het is echt heel speciaal, het is meer dan een verhaal. Er zit zoveel meer in dan alleen de plotlijn. De koppeling met Jezus is heel bijzonder. Ik voelde de verlossing aan het einde.

Ik hoop dat je hier ooit iets mee wil doen.  Je hebt me geraakt!

Sandra Bernart

Het is ook fijn als je tussen het schrijven door even in het zonnetje een mooi boek mag lezen. Dat was gisteren en vandaag een bijzonder boek, zelfgemaakt en mooi vormgegeven. En als het verhaal dan ook nog eens bijzonder is en prachtig opgeschreven, dan is dat een cadeautje. 

Dank je wel, Sofie van Hapert voor 'Het is de Liefde'. Ik hoop dat je nog veel meer gaat schrijven. Ik vond het echt erg mooi, mooie beeldspraak erin, het raakte me.  

Suzanne Wouda

Ik heb er super van genoten. Awel, toen ik het uiteindelijk uit had dan toch. Het koste me in eerste instantie moeite me er door heen te werken. Maar hoe langer hoe verder ik in het verhaal kwam hoe beter en gemakkelijker het te lezen werd en ook hoe rustiger ik werd tijdens het lezen. Tot aan de apotheose: het is gewoon goed zoals het is. Het mag er zijn.

Je bent godverdomme goed. Je schrijft fantastisch. Mooi verhaal. Goed verzorgd boek. (Tof die druppels inkt na ieder hoofdstuk en het papier voelt zo fijn aan en de inkt ruikt heel subtiel fris …). 

Fantastisch. Nogmaals bedankt me dit te laten lezen en te mogen krijgen van jou! Geweldig cadeau.

Joep Gosen

Je hebt een heel eigen toon en stijl en dat vind ik heel mooi.  

Marjolein Vrijenhoek

Wat is dit een goed verhaal. Ik heb het snel uit kunnen lezen en het was heel boeiend. Ik moest door lezen. Dat heb ik wel vaker met boeken en verhalen die ik echt goed vind geschreven en ik hoop dat je hier ooit iets mee wil doen.

Marij Bernart, 11 jaar

  

Ik heb zojuist je verhaal in één ruk uitgelezen. Wow, ik vind het echt heel mooi en heel knap hoe je het hebt geschreven. De parallellen met het verhaal van Jezus heb je ook mooi verwerkt.

Ik kon het helemaal meevoelen en moest een traantje laten.

Prachtige boodschap dat je alles in jezelf kan vinden en dat alles één is, dat echte (onvoorwaardelijke) liefde niet betekent dat je iemand moet bezitten maar dat je iemand juist vrij laat en stimuleert om bij zichzelf thuis te komen. Luisteren naar je eigen gevoel ongeacht wat anderen ervan vinden.

Ik vind het echt heel goed!

Jackelien van Hapert, mijn zus

Wil je het verhaal ook lezen? Stuur me een e-mail (s.van.hapert@gmail.com) met je adres en of je het gesigneerd wilt hebben en voor wie en ik stuur je een door mij handgemaakt schriftje toe. Het kost €12 en het verzenden kost €3. Dank je wel!

De Liefde is Handgemaakt

Kreeg ik vorige week toch bericht van boekhandel van Piere in Eindhoven dat mijn boekje weer uitverkocht was… Ze bestelden weer tien boeken bij me, ik was zo blij. Ik ging dus meteen aan de slag! Maar hoe maak ik ‘Het is de Liefde’ eigenlijk?

Kijk hier gebeurt het…hier maak ik de Liefde :-)

Maar allereerst begon het natuurlijk allemaal met het schrijven van het verhaal en had ik deze fijne werkplek nog helemaal niet. Het is een heel persoonlijk verhaal, wat er echt uit moest en wat ik graag wilde delen. Ik ben ongeveer een jaar bezig geweest met het schrijven. Van begin 2015 tot begin 2016. Telkens een stukje, naast het samenzijn met Sam en Sep overdag. Soms schreef ik als Sep overdag op bed lag, soms ’s avonds als Dirk weg was of juist als hij thuis en bij me in de kamer was. Dan zat hij op de bank en ik aan de keukentafel met mijn laptop. En later schreef ik op mijn schrijfmaandagen samen met Marjolein op Strijp-S in Eindhoven.

Toen lazen eind 2015 Sandra en haar dochter Marij het verhaal. Hun reacties waren zo bijzonder en ze moedigden me zo aan iets met het verhaal te gaan doen, dat ik het ging redigeren om het uiteindelijk naar een uitgever te kunnen sturen. Na een paar weken deed ik dat, maar ik wist dat de kans klein zou zijn dat ze het uit zouden geven en ik zeker drie maanden moest wachten op een antwoord. Aangezien ik geen geduld heb en ik het niet leuk vond om mensen steeds Word bestandjes te sturen om het te laten lezen, ging ik zelf boekjes maken.

Ik heb al een aantal jaren met de gedachte gespeeld om te leren boekbinden. Ik ben dol op papier, inkt en boeken. ‘Toevallig’ kwam ik een flyer tegen van een mevrouw die in Eindhoven een workshop boekbinden aanbood en daar ben ik toen naartoe gegaan. Ik was meteen verkocht! Dit is gaaf, dit wil ik vaker doen!

Toen ben ik gaan uitzoeken hoe ik met mijn dertien jaar oude printer mijn verhaal zo kon uitprinten dat ik er een boek van kon maken. Het uitkiezen van een lettertype volgde en zo ook het stoeien met een de opmaak, rondscharrelen in winkels voor het fijnste papier deed ik ook en heee, toevallig had ik nog wat henneptouw van de Hema in de garage liggen ;-)

Ik gebruik BioTop 3 Extra als printpapier. Het is vrij van het gebruik van chloor. Het heeft het FCS label en het EU Ecolabel. Daarnaast is het heerlijk zacht en geeft het een diepzwarte kleur aan de tekst. Voor de kaft gebruik ik handgeschept papier, Albaca genaamd van het bedrijf Olino. Albaca papier komt van de Phillipijnen en wordt gemaakt van de bast van de Albaci-boom. De bast groeit weer aan en kan daarna weer geoogst worden. Het papier wordt handgemaakt in een klein vissersdorp.

En dan het printen... Als ik geluk heb komt het er in een keer goed uit. Eerst de ene zijde van het papier, dan moet ik alle blaadjes opnieuw op volgorde leggen en leg ik het opnieuw in de printer: de andere zijde wordt geprint. In een klein half uur heeft mijn printertje de klus geklaard. Maar soms duurt dat een stuk langer als de printer per ongeluk twee vellen tegelijk ‘opeet’ en de verkeerde tekst op de achterzijde komt… Dan ga ik wat knippen en plakken of begin ik gewoon weer overnieuw.

Daarna volgt het vouwen.                                          

Ieder papier moet strak gevouwen worden om een mooi boekje te krijgen. Je hebt er speciale boekbind’stokjes’ voor, origineel gemaakt van ivoor, maar ik gebruik liever gewoon mijn eigen handen.

Als alles gevouwen is, begint het snijden. Ik snijd het papier zodat het mooi binnen de kaft valt, en omdat een stapel gevouwen papieren naar buiten toe uitsteken en het mooier is als dat recht is. Aangezien ik ze in één sectie bind, moet ik behoorlijk wat afsnijden om het recht te krijgen als alle pagina’s bij elkaar gebonden zijn. Ik snijd ook omdat mijn printer een donkere streep trekt, bovenaan alle bladzijdes. Geen idee waarom, ze weet het zelf ook niet. En als laatste, maar zeker niet als onbelangrijkste, snijd ik alle bladzijdes omdat het een ‘oud’ gevoel geeft, wat bij het schrift en het verhaal past.

Ik snijd per vier velletjes alle drie de zijden: onder, boven en de rechterzijde. Dan neem ik het binnenste vel om af te meten bij de volgende vier velletjes hoeveel ik af moet snijden. En zo verder, steeds vier velletjes per keer.

Als dat klaar is maak ik de kaft. Daar haal ik aan de bovenzijde een stukje af, omdat daar wat inkt weg te halen en voor het oude effect. Daarnaast vind ik het leuk dat het boekje geen standaard A5 formaat daardoor heeft.

Als alles gesneden is, kijk ik of het papier netjes binnen de kaft valt. En ga ik op de juiste afstanden gaatjes prikken (met een prikpen en priklap die ik stiekem van mijn oudste zoon gepakt heb… nee hoor, hij speelde er al lang niet meer mee).

Per vier velletjes prik ik de gaatjes. Anders gaat het gauw scheef. Als al het papier klaar is, doe ik de kaft.

En nu meet ik de benodigde hoeveelheid touw af.

 

Het touw gaat dan in de boekbindersnaald en dan begint het naaien. Weer per vier velletjes bind ik alles aan elkaar. 

     

Op het eind komen beide uiteinden op de rug bij elkaar en knoop ik ze vast. Een uiteinde vormt dan een deel van het ‘slotje’ en aan het andere uiteinde bevestig ik daarna een veer.

Die veren vind ik bijna iedere dag gewoon op straat, of in de speeltuin, of op de stoep. Inmiddels het ik een hele doos vol.

         

Dan prik ik nog een gaatje in de kaft om het slotje te maken. 

Als allerlaatste schrijf ik met en kroontjes pen en Oost-Indische inkt het exemplaarnummer en mijn naam achterin. Als je het boekje bij mij bestelt kan ik er ook nog een ‘persoonlijke opdracht’ in schrijven.

En dan, na een klein uur (als alles goed gaat...), is het klaar!

Ik houd een lijstje bij met welk boekje naar welke persoon gaat. Het boekje wat ik voor deze blog heb gefotografeerd was alweer exemplaarnummer 60…

Inmiddels wordt ‘Het is de Liefde’ dus goed verkocht via boekhandel van Piere en direct via mijzelf. 

Van de uitgever kreeg ik op de dag dat ik de eerste boekjes naar de boekwinkel bracht een standaard afwijsbrief. Maar eigenlijk ben ik daar nu alleen maar heel blij mee. Het is zo leuk om het zelf te doen! 

Liefs! 

ps: hieronder kun je een fragment lezen van het verhaal...